دکتر زهرا طهوری

اين سوال نادرست است و اين دو مقوله دو نوع درمان بسيار متفاوت هستند ايمپلنت زمانی است كه ما ريشه دندان نداريم و دندان قابل بازسازی نيست در اين شرايط ايمپلنت به عنوان جايگزين ريشه دندان به كار مي رود كه بعداً با تاج و روكش بازسازی شده و نقش يك دندان ايفا می كند ولی لمینت دندان زمانی است كه دندان سالم است و عليرغم نازيبايی ظاهری برای درمان روكش زود است و ساختار دندان نبايد تراش داده شود لذا از لامينيت كه به صورت يك پوسته روی دندان به كار می رود استفاده می شود.

بليچينگ يا همان سفيد كردن دندان روشی است كه با استفاده از مواد خاص، داخل مطب يا منزل رنگ دندان روشن تر می شود، در اين روش مواد داخل مينای دندان رسوخ كرده و با خروج رنگدانه هايی كه به مرور زمان با استفاده از مواد رنگی چايی و قهوه و غيره داخل دندان رسوب كرده، رنگ دندان سفيد تر می شود و به رنگ اصلی خود برمی گردد، لذا در طول زمان و بعد از قطع مواد بليچ، باز هم در اثر استفاده از اين مواد، رنگدانه ها به داخل دندان رسوخ خواهند كرد و دندان رنگ خواهد شد. البته معمولاً هيچ وقت به حالت اول برنمی گردد ولی اينكه مدت زمان بازگشت بدرنگی و تغيير رنگ چقدر است بستگی به نوع ماده بليچ و ميزان استفاده از مواد رنگی دارد.

در پاسخ به اين سوال بايد گفت چند روش برای جایگذاری ايمپلنت وجود دارد يكی اينكه همزمان با كشيدن دندان بلافاصله می توان ايمپلنت گذاشت موفق بودن اين روش بستگی به مهارت جراح دارد كه با انتخاب نوع ايمپلنت و متد صحيح جراحی از بهترين روشهای جايگذاری ايمپلنت است زيرا دوره مصرف آنتی بيوتيك و ترميم جراحت ناشی از كشيدن دندان، با ايمپلنت همزمان می شود كه ما در اين كلينيك نود درصد موارد از اين متد استفاده می كنيم در روشهای ديگر از متد تاخيری استفاده می شود كه دندان كشيده می شود و ايمپلنت دو ماه بعد گذاشته می شود در مواردی هم كشيدن دندان و بازسازی استخوان چندين ماه قبل از جايگذاری ايمپلنت انجام می شود، اينكه كدام روش در كدام فرد بهتر است بستگی به بيمار، شرايط استخوانی و مهارت متخصص مربوطه دارد.

فاصله بين دندانی كه با اصطلاح علمی “دياستم” مطرح می شود به دلايل مختلفی بين دندانها ايجاد می شود ، يكی از شايع ترين دلايل وجود اختلاف و ناهماهنگي در سايز دو فك با يكديگر است و علت ديگر كاهش ساپورت پريودنتال دندانی يعنی تحليل استخوان و قابليت غلبه نيروی زبان به لب و در نتيجه ايجاد فاصله بين دندانها و لق شدن نسبی آنها كه بنا به درجه لق شدن از ١ تا ٤ طبقه بندی می شود، وقتی دندانها در استخوان دارای ثبات هستند و در واقع حالت اول مطرح است دو روش برای بستن فاصله ها وجود دارد، يا درمان ارتودنسی كه چند سال زمان نياز دارد و دندانها را به همان شكلی كه هستند فقط مرتب می كند و اگر تيرگی بدرنگی و يا شكستگی در لبه ها وجود داشته باشد به همان صورت باقی خواهد ماند و مجدد بعد از درمان ارتودنسی برای زيبايی بايد لامينيت گذاشته بشه. درمان دوم لمينيت سراميك يا كامپىزيت است بدين معنا كه به جای درمان ارتودنسی از اول با لامينيت فاصله ها از بين بروند و زيبايی هم تامين شود كه با وجود معايبی كه كامپوزيت به لحاظ مات بودن و تغيير شكل و رنگ دارد لامينيت سراميك از نوع بدون تراش مناسب ترين روش درمانی برای اين فاصله هاست قطعاً مانند هر درمان ديگری تبحر و تحربه متخصص عمل كننده در عدم آسيب رسانی به دندان و تراش ندادن دندان و حصول نتيجه زيبايی مربوطه از مهمترين مسايل است.